'

Leven vanuit je hart.

28 november 2015

Hoe doe je dat?

Enkele weken geleden kreeg ik het advies om meer te gaan leven vanuit mijn hart. Ik had werkelijk geen idee hoe dat moest. Het enige wat ik kon bedenken is: alles doen waar ik zin in heb. Maar dat is in de praktijk helemaal niet simpel. Want bij mij kwamen er per direct een hoop diepe overtuigingen naar boven. Overtuigingen zoals: ik moet heel goed voor anderen zorgen. Ik mag helemaal niet voor mezelf zorgen. De verbinding met een ander moet er zijn, anders ben ik in gevaar. Ik mag dus geen nee zeggen. Ik moet de ander ‘pleasen’. Ik mag niet mezelf zijn want ik moet mij aanpassen aan de ander.  Dit was nogal confronterend en maakte wel enige emotie los.

In alles wat ik doe of deed, wilde ik voldoen aan de verwachting van iemand anders. Om vanuit je hart te leven zal je juist willen voldoen aan je eigen verwachtingen. Maar in mijn overlevingsdrang mocht dat absoluut niet. Door deze levenshouding heb ik gestreefd naar perfectionisme. Perfectie is niet haalbaar. Maar als je perfectie van jezelf eist en dan niet voldoet, brengt dat angst teweeg om niet te voldoen, uit vrees de verbinding met de ander te verliezen.

Vorige week gaf ik een lezing aan 130 professionals. De weken ervoor ging ik steeds slechter slapen. In de laatste week sloeg de paniek toe. Daar stond ik dan met mijn mooie verhaal over hoe je met angst kunt omgaan terwijl ik in een staat van paniek was. Dat voelde lichtelijk incongruent. Dit wilde ik oplossen voordat ik daar werkelijk mijn verhaal zou houden.

Ik liet de paniek toe. In eerste instantie voelde ik een grote weerstand opkomen die zei: ” ik wil helemaal geen lezing geven.” Gevoelsmatig was er sprake van een totale weigering in mijn lijf. Dus mijn bewuste ratio wilde wel maar mijn onbewuste gaf een duidelijke nee. Daarna ging ik heel goed voelen wie er nu bang was en waarvoor. Het was mijn kleine zelf die bang was voor de perfectionist in mij. Het moeten voldoen. Niet mogen falen.

Hoe ga ik dit oplossen?

In mijn onbewuste lijk ik te moeten voldoen om zo mezelf zeker te stellen van zorg, goedkeuring en erkenning van anderen. Om dit los te laten, zal ik er iets tegenover willen stellen om dat bange deel in mij gerust te stellen. Toen bedacht ik mij dat er niemand beter voor mij kan zorgen dan ik zelf. Als je dit werkelijk gaat doen, maak je jezelf onafhankelijk van anderen. Hiermee word je een stuk minder kwetsbaar. Als je voor jezelf gaat zorgen, kun je binnen je eigen veiligheid en bescherming veel beter jezelf zijn. Hierdoor hoef je niet meer aan de verwachtingen van anderen te voldoen om iets van hen gedaan te krijgen. Schaamte is dan opeens niet meer nodig.

Als je er totaal voor jezelf bent en letterlijk weer in verbinding staat met jezelf, verdwijnt de angst om alleen te zijn zonder de zorg van anderen.  Want perfectionisten zijn heel goed in het zorgen voor anderen. Dat is vaak ons talent. Die gedachte gaf mij een gevoel van kracht. Wát mij ook overkomt, ik weet zeker dat ik linksom of rechtsom het wel weet te regelen voor mezelf zoals ik dat altijd voor iedereen doe.

Ik nam het voorbeeld in gedachten hoe goed ik voor mijn kinderen zorg. Voor hen ga ik door het vuur. Als dat voor hen lukt, kan ik dat per definitie voor mezelf. Vanuit hier ontstond een heel krachtig gevoel van vertrouwen in mezelf, het vertrouwen dat ik wel degelijk op mezelf kan terugvallen. Een nieuw gevoel van zekerheid en zelfvertrouwen vanuit mezelf voor mezelf. 

Opeens mocht ik er weer zijn. Ik voelde mij van binnen geliefd, gewild en gewenst. De moeite waard om voor te zorgen. Dat wat ik zo lang buiten mijzelf had gezocht. Met het verschil dat ik nu niets hoef te zijn, niets hoef te worden en niets nodig heb van een ander. Alles is in mij. Anders gezegd: er is geen tekort maar overvloed. Mijn moto was altijd: als je goed zorgt voor jezelf, dan zorg je meteen goed voor anderen. Daar waar overvloed is, komt ruimte om te delen. Maar dan wel vanuit verbinding met jezelf. En niet vanuit angst voor een tekort. De wil om van mijn angst af te komen was zo groot dat dit mij enorm motiveerde om daadwerkelijk dit nieuwe principe toe te passen.

Al het bovengenoemde kon ik vroeger wel bedenken maar nu kon ik het opeens voelen. Als je iets voelt dan zit het in je systeem Het geloof wordt dan een overtuiging. Wat je gelooft komt uit je onbewuste of heel misschien wel vanuit je hart. Je onbewuste stuurt aan. En warempel, ik kon opeens voelen wat het betekent om vanuit je hart te leven. Dat is simpelweg goed voor jezelf zorg

Blijf op de hoogte

Ontvang een mail wanneer er een nieuwe blog beschikbaar is